Adsız şeirlərimdən (2)

Onun 19 yaşı vardı,

Davakardı – dünya ilə,

Təbiətiylə,

Özü-özüylə savaşdaydı,

İti dırnaqlarını bədəninə batırıb

Qadınlığını boğmaq  hissi ilə alışırdı

Ki,

Bir də heç vaxt

Arxasınca nırçildayan

“Səni dovşan yesin!” sözlü

Kəkilli erkəklərin nəfəsini belə duymasın!

Deyəsən, nəsildən gəlirdi bu inad:

Nənəsi də beləydi, anası da.

Daim savaşardılar

Görünməz nəsnələrlə...

Nə vaxtsa kimsə kimisə zorlamışdı –

Pıçıltı ilə söylənərdi bu ailə mifi.

Mif deyildi amma –

Masa arxasında boş yerlərin sayı

Artırdı

Zaman-zaman.

Hər şeyə rəğmən

Göyərçin qanadlarında qar 

Hələ də əkslənir...

2015

Sima

Adsız şeirlərimdən (1)

Acı sözləri şirin qəlibə salıb

Qulaqlarımı doldurdun,

Fikirlərini rənglərlə malalayıb

Gözümdə böyümək istədin.

Böyüdün.

Cılızların böyüməsi komik olurmuş.

Bəsdi.

Gülməkdən öləcəm.

2016

Sima