26 Ekim 2017 Perşembe

Orxan Fikrətoğlu. "Yazı yazılmayanda" yazısından :)))))


Картинки по запросу orxan fikrətoğlu

Seçmə aforizmlər
- yük qatarı kimi icim yüklüdü;
- qabaq acı sözü də şirin söz kimi həzm edə bilirdim. İndi şirin söz belə mənə acı gəlir;
- dəymiş xurma kimisən, əl vursam, budaqdan yerə düşəcəksən;
- fikrini mənə kişi kimi çatdır;
- yadlaşmaq asan deyil. Doğmalara yad olmaq səndən güc tələb edir;
- səhər açılan kimi gecə düşür;
- külfətimin əsiriyəm, miniblər belimə;
- elə düşünürlər ki, tramvay kimi relsdən çıxan deyiləm;
- adi, evdar kiçik qəhrəman!
- uşaqlarının onun dəvə olmasından xəbəri belə yoxdur;
- elə insanlar var ki, onlar sənin ömrünə düzəlişlər etsin deyə gəlirlər;
- uşağın adını nənəsi qoymuşdu. Ona görə də qocaydı;
- insan qurda ikiüzlü olmadığı üçün hörmət edir;
- insan dünyada yaşayım deyən gündən aciz olub;
- mən qurd kimi ölümü tanısam da, insan kimi ondan qorxuram;
- mətn insanı dəyişmir, duruldur. İçini yuyur...

(tam mətn: Ədəbiyyat qəzeti, 07.10.2017)

NARGİS-dən çox lirik bir payız essesi. "Sen"tyabr tənhalığı

"Ədəbiyyat" qəzeti, 07.10.2017


Картинки по запросу Nargis Ədəbiyyat qəzeti

Gözlərimizi uzaqlara zilləyib gəlməyini gözləmək kimidir çox vaxt həyat.
Bir fincan qəhvə hazırlayıb, kofein dadında "sən"tyabr sübhündən boylanıram yenə keçmişə.
Bütün gələcəklər yenə keçmiş rəngindədir. Bütün keçmişlər isə günahkardır.
Sənlə dolu xoşbəxtliklərimin yaşandığı keçmişlər bir az qaranlıqdır, bir az da bədbəxtdir, əzizim.
Təcrid olunmuş sevgilər sahibsiz və yarımçıq qalmağa məhkummuş.
Öyrəndim artıq...
Yenə bir "sən"tyabr başladı ömür səhifəmdə. Yenə solacaq çiçəklər, töküləcək bütün yarpaqlarımız. Çılpaq ağac tək güclü görünməyə çaslışacağıq, çılpaq ağac tək ümidli...
Bütün sentyabrlar kimi  bu sentyabr da solğun sənlərlə dolub-daşacaq.
Qəhvə qoxusu hopmuş xatirələrdə yaşayırsan, əzizim.
Nimdaş mənsizliklərimdə bir ovuc peşmanlıq qırıntıcı.
Mən sarılıb peşmanlıqlarıma, özümü həbs edirəm bir vaxt sən dolu otağıma.
Mənim monoton təkliklərim, sənin neologizmlərlə dolu xoşbəxtliklərin...
İroniyalarla dolu  qəhqəhələrimi unuduram köhnə kitab rəfində...
Geyinib yolka rəngində yağmurluğumu.
Açmadan çətirimi.
Addımlayıram neft qoxuyan şəhərin gülümsəməyən insanlarının gəzişdiyi küçələrdə...
Bu "sən"tyabrın nə istədiyini bilməyən  şımarıq yağışlarında unutmaq istəyirəm ikimizi...
Nifrət etmək istəyirəm,
yaşanan bütün yarımçıqlıqlarımıza...